Niedawno nawiązał kontakt z naszą szkołą niezwykły człowiek Prof. Jan Władysław Woś – historyk, eseista, profesor uniwersytetu, pisarz, wydawca źródeł do historii Polski i do dziejów Kościoła, badacz stosunków polsko – włoskich, bibliofil, kolekcjoner.

Jesienią 1944 roku tragiczny wojenny los rzucił jego rodzinę do wsi Jagodne. Był jednym z wielu mieszkańców Warszawy, którzy uciekali, bądź byli wypędzani ze stolicy po upadku powstania warszawskiego. Pan Profesor Jan Woś, wówczas 5-letni chłopiec, był wieziony transportem towarowym wraz ze swą mamą, bratem i krewnymi do obozu koncentracyjnego w Auschwitz. Cudownym zrządzeniem losu trafił do Jagodnego...

Swą niezwykłą historię zamieścił w opowiadaniu „Ocaleni od zagłady”.

Elektroniczną wersję opowiadania zamieszczamy jako plik do pobrania. Pamiątki przekazane przez Pana Profesora można obejrzeć w Muzeum Pamiątek Regionalnych w Jagodnem.
Poniżej życiorys prof. Jana Władysława Wośa na podstawie 

https://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_W%C5%82adys%C5%82aw_Wo%C5%9B

Urodził się 19 kwietnia 1939 roku w Warszawie jako syn Stanisława i Aleksandry z Witkowskich. Wczesne dzieciństwo przeżył w okupowanej Warszawie. Opuścił ją na kilka miesięcy po upadku powstania warszawskiego. W latach 1954- 58 uczył się w Liceum im. H. Kołłątaja.

Po ukończeniu Studium Nauczycielskiego w Warszawie pracował przez dwa lata  w szkolnictwie jako nauczyciel i bibliotekarz. W latach 1962-67 odbył studia filozoficzne na Uniwersytecie Warszawskim. W październiku 1967 roku wyjechał do Włoch jako stypendysta. Tam kontynuował studia specjalistyczne na Università Cattolica del Sacro Cuore Mediolan w zakresie filozofii średniowiecznej, filologii dantejskiej, historii średniowiecznej i łaciny średniowiecznej. W Instytucie Studiów w Lowanium współpracował z komisją opracowującą typologie źródeł do historii Średniowiecza. We Florencji prowadził badania nad kulturą i filozofią okresu Odrodzenia. W latach 1970-72 odbywał studia w pizańskiej Scuola Normale Superiore w zakresie filologii średniowiecznej i renesansowej  uwieńczone dyplomem "cum laude". W czasie pobytu w Pizie prowadził również lektorat języka polskiego. Prowadził badania w archiwach Londynu, Rzymu, Florencji i Wenecji. Odnalazł m.in. najstarszy opis Warszawy jako stolicy z 1596 roku, sporządzony przez Jana Pawła Mucante mistrza ceremonii dworu papieskiego. W latach 1974-76 przebywał jako stypendysta Fundacji Alexander von Humboldt w Republice Federalnej Niemiec.

W latach 1976-87 wykładał jako profesor historii średniowiecza Europy Wschodniej na Uniwersytecie w Pizie. Na prośbę władz uniwersyteckich w latach 1983- 85 prowadził również wykłady z zakresu kultury i literatury polskiej. W roku akademickim 1985/86 prowadził na Uniwersytecie w Heidelbergu zajęcia zlecone na temat kontrreformacji w Polsce w świetle niewydanych źródeł watykańskich. W latach 1987-  2008 pracował jako profesor historii Europy Wschodniej na Uniwersytecie Trydenckim. Na wniosek włoskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych jako ekspert brał udział w 1988 roku w weneckim zjeździe poświęconym prawom człowieka i wolności religijnej. W roku akademickim 1990/91 miał wykłady z historii Europy Wschodniej na Uniwersytecie w Wenecji. Jest założycielem Towarzystwa Kulturalnego Włochy-Polska i Centrum Dokumentacji Historii Europy Wschodniej działających przy Uniwersytecie Trydenckim oraz współzałożycielem Centrum Studiów nad Europą Wschodnią w Trydencie. Uczestniczył w wyprawach do Afryki i w dorzecze Amazonki.

Obok pracy naukowej prowadził niezwykle ożywioną działalność mającą na celu popularyzację wiedzy o kulturze i historii Rzeczypospolitej oraz Kościoła polskiego. Wiele uwagi poświęcał niezwykle owocnej pracy dydaktycznej (skrypty, podręczniki, tłumaczenia na włoski tekstów łacińskich). Jest  członkiem wielu towarzystw naukowych, m.in. Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie w Londynie i Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu .

Posiada bogatą kolekcję starych map kontynentu europejskiego, kobiercy wschodnich, sztychów dotyczących Polski i Polaków, łacińskich, greckich i hebrajskich dyplomów pergaminowych z X-XVI w. Jest autorem około 800 artykułów, recenzji i książek przede wszystkim w języku włoskim. Wyróżniony został dyplomem i medalem "zasłużonego dla archidiecezji warszawskiej" (1998) oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1999). Jest doktorem honoris causa Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie w Londynie (2002). Jest autorem opowiadań i wspomnień. Od września 1955 r. prowadzi dziennik. Od stycznia 2016 r. jest członkiem Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie z siedzibą w Londynie. Od 1987 r. posiada obywatelstwo włoskie, obecnie mieszka we Florencji.

Zdjęcie 

https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Jan_Wladyslaw_Wos.jpg#/media/Plik:Jan_Wladyslaw_Wos.jpg